20 Temmuz 2010 Salı

Hoşça kal

Yaklaşan gecenin bana tek kattığı sabahları bastırabildiğim yalnızlıkların en ağır hissedilen acısı. Uykum yok , açıkcası gelmesinden korkuyor gibiyim. Uyku demek tek başıma o soğuk -herkesden, seslerden uzak- odaya çekilmek.
Saklamıyorum artık kimsesizliğimi , hiç hoşnut olmadığım bi duruma dönüşmeye başladı iyice. Kapı çalıyor koşarak gidiyorum her seferinde çocuklar gibi şen oluyorum hatırlandığımı farkedince . çok geçmiyor tekdüze hayatıma geri dönmem o sevimsiz çocuklar oluyor yine huzurumu kaçıran.

Birilerini yanından kovmak defetmek yapabiliceğin en kolay şey hele bide zevk alıyorsan karşındakileri üzmekten. Ve lanet olsun öyle bir zaman geliyor ki gelsinler diyosun ağlatsınlar belki ama gelsinler.

Çok istiyorum ulan beni hiç özlemediniz mi demeyi . Aklımda senaryolar kuruyorum ama hala uslanmamış bi zihnim var eğer özledik be derlerse defolun başımdan artık umrumda değilsiniz diyorum her seferinde, demek istiyorum.

Yanımda bi kız geçti sigara sigara sigara istiyorum dedi. Ondan tiksindiğimi anlaması için en kötü halimle baktım ona ve kendi kendime ne kadar mükemmelim dedim . Sonra o kadarda değilsin aslında dedim (aslına bakarsanız bi karara varamadım).

*Aşırı ve abartılı bir özgüven görülür. Kişi kendini, her şeye gücü yeten, her sorunu çözebilecek, giriştiği her işin üstesinden rahatlıkla gelebilecek bir durumda algılar.
Hastada sanrı ve varsanrı, ani saldırganlık ve ani hakaret gözlemlenebilir.
Hastalar genelde uzun yıllar depresif bozukluk teşhisleri alabilir teşhis için hasta yakınlarını dinlemek daha dogrudur keza hasta kendi gerçek durumunun farkında olmayabilir ya da tersi hasta olarak tanımlanmamak korkusuyla hastalığını saklama ya da hekimi yanıltmaya çalışabilir.
Hobilerine ve kabiliyetlerine bağlı olarak manik dönemde fazlasıyla üretken olurlar.
Manik ataklar sırasında kişi, son derece yaşam dolu, neşeli, canlı, mutluluktan uçan bir insan görünümü verir. Bununla birlikte aşırı tutumlar sonucu davranışlar, aile sosyal ve iş yaşantısı bozulur.* iki uçlu duygu durum bozukluğu.

Farkındalıktan söz etmiştik bi ara demi ?


-Vazgeçilmeyi beklermiş hep sıcak yatağında. Aldığı her nefesi bi son olarak görsede yetişememiş sonun hızına. Umutluymuş onun dışında herkes , çektiği acılardan habersiz. Gülmeye başlamış sonunda odasından çıkıp bol bol kahkaha atmış, ama kimse umursamamış deliliğine vermişler belkide, bu kez sessizce gidişini izlemişler.

Şikayetçiydim bu halimden uzun süredir , her dinlediğim şarkıda birilerini koyucak yer arıyordum ve karşıma her seferinde sen çıkıyodun müjdemi isterim sanırım benden gittiğini sonunda farkettim. Yeni bir umut belirdi içimde , bu kez hiç bi zerresinde yoksun.


Haberin olsun bi yolculuğa çıkıyorum umuda açılan bi yolculuk. Henüz karanlık yollar ama bi parıltı var uzakta umarım oraya vardığımda beni bekliyor olursun . Hoşçakal.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder